Polonez
2009-08-04 11:59:49Pochodzenie
Polonez jest polskim tańcem narodowym, którego forma kształtowała się przez wieki. Podobnie jak inne tańce ludowe był on początkowo tanecznym odbiciem ówczesnego życia i panujących zwyczajów – podkreślał układ społeczny, odzwierciedlając panującą w danej grupie hierarchię. Początkowo tańczony był wyłącznie przez mężczyzn, ale w miarę kształtowania się roli kobiet w społeczeństwie, zaczęły one brać udział w tańcu. Z czasem polonez ludowy przeobraził się w taniec towarzyski i przybrał charakter reprezentacyjnego pochodu uczestników balu.
Charakter tańca
Polonez jest tańcem zespołowym. By wyglądał dobrze i miał odpowiedni przebieg, powinien być prowadzony przez doświadczonego wodzireja. Polonez ma charakter uroczystego pochodu, w którym wyraża się godność i narodowa duma Polaków. Nie powinien być jednak przesadnie sztuczny, jak tańce dworskie. Zachowanie mężczyzn powinna cechować rycerskość, a kobiety powinny nosić się dumnie.
Postawa
Pary taneczne ustawiają się jedna za drugą, tancerz po lewej stronie partnerki. Oboje zwracają się przodem w kierunku tańca. Sylwetki powinni być wyprostowane, głowy uniesione. Tancerz podaje partnerce prawą dłoń, a ta kładzie na nią swoją lewą. Połączone ręce wysuwa się lekko do przodu.
Krok podstawowy
W polonezie istnieje tylko jeden krok zasadniczy i przypomina on krok spacerowy. Dlatego nogi stawiamy w sposób naturalny. Dwa pierwsze kroki tańczymy, wysuwając nogę do przodu. Przy kroku trzecim natomiast zginamy łagodnie kolano nogi postawionej i opadamy nieco w dół. Kroki poloneza są posuwiste, a zgięcia i prostowania kolan powinny być wykonywane łagodnie i harmonijnie.
Figury
Najczęściej spotykane figury, które mogą być wykonywane bez wcześniejszego przygotowania to: para za parą, pochód czwórkami, pochód ósemkami, most, wężowa, ślimak, labirynt.
Polonez jest polskim tańcem narodowym, którego forma kształtowała się przez wieki. Podobnie jak inne tańce ludowe był on początkowo tanecznym odbiciem ówczesnego życia i panujących zwyczajów – podkreślał układ społeczny, odzwierciedlając panującą w danej grupie hierarchię. Początkowo tańczony był wyłącznie przez mężczyzn, ale w miarę kształtowania się roli kobiet w społeczeństwie, zaczęły one brać udział w tańcu. Z czasem polonez ludowy przeobraził się w taniec towarzyski i przybrał charakter reprezentacyjnego pochodu uczestników balu.
Charakter tańca
Polonez jest tańcem zespołowym. By wyglądał dobrze i miał odpowiedni przebieg, powinien być prowadzony przez doświadczonego wodzireja. Polonez ma charakter uroczystego pochodu, w którym wyraża się godność i narodowa duma Polaków. Nie powinien być jednak przesadnie sztuczny, jak tańce dworskie. Zachowanie mężczyzn powinna cechować rycerskość, a kobiety powinny nosić się dumnie.
Postawa
Pary taneczne ustawiają się jedna za drugą, tancerz po lewej stronie partnerki. Oboje zwracają się przodem w kierunku tańca. Sylwetki powinni być wyprostowane, głowy uniesione. Tancerz podaje partnerce prawą dłoń, a ta kładzie na nią swoją lewą. Połączone ręce wysuwa się lekko do przodu.
Krok podstawowy
W polonezie istnieje tylko jeden krok zasadniczy i przypomina on krok spacerowy. Dlatego nogi stawiamy w sposób naturalny. Dwa pierwsze kroki tańczymy, wysuwając nogę do przodu. Przy kroku trzecim natomiast zginamy łagodnie kolano nogi postawionej i opadamy nieco w dół. Kroki poloneza są posuwiste, a zgięcia i prostowania kolan powinny być wykonywane łagodnie i harmonijnie.
Figury
Najczęściej spotykane figury, które mogą być wykonywane bez wcześniejszego przygotowania to: para za parą, pochód czwórkami, pochód ósemkami, most, wężowa, ślimak, labirynt.
Zobacz poloneza z końcowej sceny filmu "Pan Tadeusz"
Słowa kluczowe: polonez taniec muzyka ogiński, ogińskiego, ludowy, narodowy, kroki, studniówka, nauka, figury, kurs